Lekker JIJ zijn: Geen passie of droom, maar een missie

Tja van het een komt het ander waar ik niks aan verander. Is bloggen nog wel een ding? Het is de inspiratie die ik ontvang. De inspiratie die stroomt & dan gebeurt alles waar ik ooit van heb gedroomd. Zo ineens staat deze site & start ik deze speelse enthousiaste ride.

Lekker Jij zijn. Een plek waar kinderen helemaal kunnen zijn,vzo fijn. Sinds een klein meisje altijd zo gefascineerd van mensen. En ook hoopte ik dat ik vrede kon wensen. Dat iedereen gewoon fijn kon leven en het liefst wou ik ze alles geven. Ik snapte dan ook nooit waarom ik zoveel kon doen & cadeautjes kreeg en de kinderen in arme landen hun maagjes bleven leeg. Ik was er zo van bewust en het maakte me zo ongerust. Ik was echt nog geen tien jaar, maar zag toen al het gevaar. Dat we er altijd voor elkaar moeten zijn, groot of klein. Ik zei altijd:

‘‘Mam, als ik later groot ben dan ga ik ervoor zorgen, dat kinderen niet bang hoeven zijn voor morgen.’’

Ook was ik zo begaan in het leven dat ik elke dag zo intens kon beleven. Dan kwam ik thuis van school en zat ik helemaal vol. Dan speelde ik het liefst een uur met de barbies en zei ik eventjes helemaal niets. Mijn moeder had dat maar al te goed door en zorgde hier zo goed voor. Door mij ruimte te geven om alles te verwerken, zodat ik eventjes in alle rust aan kon sterken. Weer in mijn lijf aan kon komen en ik weer mijn energie kon laten stromen.

Toch heb ik als klein meisje veel meegemaakt wat mij diep heeft geraakt. Doordat ik al zo gevoelig was zat ik vaak helemaal vast. Ik schreeuwde en brulde het uit en maakte zoveel geluid. Stampvoetend op de grond en oh zo’n grote mond. Vaak stoof ik de trap op naar boven, sloot ik me op, om mijn eigen innerlijke vuurtje te doven. Ik moest dan van niemand iets weten, zodat ik het allemaal kon vergeten.

Soms wist ik niet eens waar het vandaan kwam en nu wetende dat het soms van mijn pap of mam kwam. Dat er een bepaalde energie in de lucht hing die ik als gevoelig meisje maar al te goed op ving. Dit gebeurde niet alleen thuis, maar ook op school, een verjaardag of bij een vriendje of vriendinnetje in huis. Dan voelde ik gewoon iets aan waardoor alle ontvangers in mijn lijf aan gingen staan.

Ook wist ik altijd haar fijn wanneer iets niet klopte en ik gewoon wist dat iemand me fopte. Dat kon gaan over een kleine leugen of dingen die echt niet deugden. Ook al was ik nog zo jong ik voelde dat ik meer dan mijn leeftijdsgenootjes kon. Ik voelde namelijk dingen van een ander aan, waar anderen niet niet eens stil bij staan. En dan voelde ik me maar gek en deelde ik het niet, want tja er was toch niemand anders die het ook ziet.

Ik kon precies ervaren wat er in ze omging alsof ik het aan een gouden koortje ontving

Fast forward leid ik je nu naar mijn studenten tijd. Waar ik een opleiding deed tot zwem instructeur en hier opende de magische deur. Fascinerend net zoals die jonge meid, ervaarde ik hier mijn eigenheid. Ik wist dat ik hier op mijn plek was toen ik haarfijn al die kinderen in het water las. Ik kon precies ervaren wat er in ze omging alsof ik het aan een gouden koortje ontving. Zo pats boem ik wist wat ze nodig waren om ze op hun manier door het zwem abc te laten varen.

Waar ik ook beland in mijn leven het zijn altijd de kids die mij het meeste energie geven. Alsof ik een stem voor ze ben en ze al jaren ken. Dat ik in duidelijke verhalen hun binnenwereld kan vertalen. Door met ze te verbinden voel ik wat ze nodig zijn en wat ze vinden. Hoe ik in een groep van wel tien ieder individueel kind echt kan zien. En deze gave wil ik blijven leven om ieder kind een stem te geven. Dat zij echt op hun manier kunnen opgroeien en in hun meest unieke zelf kunnen bloeien.

Ik weet niet precies hoe dit vorm zal geven, maar we gaan het beleven. Want mijn missie en doel zijn zo duidelijk & die droom van mij die gaat nooit stuk. Ik kijk er zo naar uit om met jullie te gaan werken en elk kind in zijn unieke zijn te versterken. Vanuit liefde ieder kind zien en horen en alle talenten komen dan naar voren.

Ga je met me mee op deze reis? Zonder enige eis. Geen verwachting, maar pure verzachting. Geen moeten, maar juist begroeten. Geen angst, maar liefde. Die leeft het langst.

En vergeet vandaag niet te lachen naar een kind, of het kind in jouw. en vertel dat je van hem/haar houdt